Victoria - The high country

Hallo!

Weer een berichtje vanuit het verre Australië. Ik hoor en zie steeds meer ‘verborgen’ lezers tevoorschijn komen. Leuk dat jullie ook zo mee genieten!! Bedankt voor de berichtjes.

Sandra, geen idee. Ik weet het verhaal dat hij afgebroken is. Maar ik heb toen zoveel bordjes gelezen, dat ik het niet allemaal in mijn hoofd opgeslagen heb. Dus ik weet niet of je dat bedoelt… Anders, vertel maar!
Til, leuk dat je ook zo’n lange verslagen als mij kunt schrijven. Heerlijk! Heb ik ook wat te lezen :D. Ja Rik is een schatje en eet en groeit goed, dus ja ik geloof best dat hij op mij lijkt ;).
Marieke, oké. Je hebt gelijk. I ‘highly’ recommend de chickenwrap van de KFC. Laatst had ik de perfecte combinatie gehaald: friet en milkshake van de Mac en de chickenwrap van de KFC. Uiteraard beide via de drive ;).
Yvonne, leuk dat je me gevonden hebt. Poeh, als ik je verhaal lees, denk ik: ‘Mijn god, wat heb ik al veel meegemaakt. En dan heb ik nog 8 maanden te gaan!! Waauw!’ Maar fijn en leuk dat je even een samenvatting geeft. Dat maakt dat ik weer even stil sta en niet alleen maar door raas.
En Lucia, ik moet zeggen dat alleen het stukje lopen me wat zweetdruppeltjes gekost heeft. Verder was ik eigenlijk erg kalm. Daar ben ik eigenlijk best wel trots op achteraf!
Ine, de foto’s moet je zeker bekijken, want ik zag twee alpaca’s in een wei staan en moest meteen aan jou denken! Ze zijn dus voor jou (en de rest dan die wil ;))!

Op donderdag heb ik met Fieke (die ook in het ‘intro’ groepje van Australian Backpackers, waar ik mee gekomen ben, zat) Melbourne verkent. Het was gezellig om weer even bij te kletsen. Daarna ben ik doorgereden naar Rob en Ilse. Ik kwam alleen een beetje later aan dan gepland, want ik heb er anderhalf uur over gedaan om op de goede weg te komen in de stad. Grrrr… Ja, daarom hou ik niet van steden. Haha… Maar ja, ik kan in ieder geval zeggen dat ik heel Melbourne gezien heb. Bovendien, iedereen vergelijkt Melbourne altijd met Sydney om te beslissen welke stad hun voorkeur heeft, dus zal ik met de bubs mee gaan. Ik vond Sydney een mooie, strakke en moderne stad (hou ik van), maar Melbourne was knusser, gezelliger en er is meer te zien (of ja, ik heb er meer van gezien, zal ik het zo zeggen :p). Dus ik kan geen keuze maken. Het heeft beide wat.
Toen ik naar de auto liep, kwam ik langs een fotoshoot van (volgens mij) Danni Minogue. Ik durfde alleen geen foto’s te knippen, want was bang dat ik dan weggedragen werd door 10 bewakers (niet dat die zichtbaar waren, maar ja je weet nooit wat er allemaal achter het struikgewas schuilt). Toen heb ik, toen ik er langs kwam rijden, nog snel ff wat foto’s vanuit mijn raampje geknipt onder het rijden (misschien ben ik daardoor wel verdwaald :p). Toen ik later de foto’s terug keek zag ik dat ik het bushokje geknipt had:p. Misschien niet boeiend, maar waar het om ging: Sonja, kijk eens wat er op het bushokje staat!! Geen Nijlpaard, maar het scheelt niet veel ;).

Even een uitleg trouwens. Tijdens mijn stage in het Catharina Ziekenhuis heb ik samen met Ilse gewerkt en toen bleek dat Rob bij onze Herman wel eens de auto kwam maken, hebben we eigenlijk altijd contact gehouden. Zo'n 4,5 jaar geleden zijn ze naar Australie verhuisd. Bij hun was het erg gezellig. Op vrijdag met de kids naar een gymzaal geweest, waar ik lekker achter Lynn aan heb kunnen crossen. Toen zijn we ook wat zorginstellingen afgegaan om te kijken of er werk voor mij was (helaas zonder resultaat). By the way, het werk in Sydney is van de baan. Ze hadden niemand meer nodig. Het is jammer, maar ik denk dat zij meer pech hebben dan ik. Er zijn nog erg veel vacatures te vinden, dus ik ga gewoon door met zoeken.
Ilse en ik zijn nog wijn en kaas gaan proeven. Ik heb een rondleiding gehad bij de varkens van Rob zijn werk en in het ziekenhuis waar Ilse werkt. We zijn naar een markt geweest waar ik heerlijke Nederlandse poffertjes heb gegeten. En…. Jaja!! Mijn 2e droom is nu ook al uitgekomen: ik heb echte kroketten gehad. En heerlijk dat ze waren!!
Dus ik heb niet stil gezeten (als dat al kon met die gezellige meiden hier). Op woensdag ben ik weer verder gegaan en na wat tips van hun heb ik besloten om de Great Alpin Road te gaan doen.

Eerst in Glenrowan gestopt. Dat dorpje is helemaal geobsedeerd door Ned Kelly. De Ier heeft in de jaren 70 van de 19e eeuw heel wat afgeroofd met een paar vrienden (een beetje á la Robbin Hood; dus van de rijken) en daar vielen ook wat gewonden bij (á la Jack de Ripper). In Glenrowan is zijn ‘last stand’ geweest, zoals ze het noemen. Daar is hij door de politie overmeesterd (zijn vrienden zijn, tegelijk met wat onschuldige burgers, omgekomen in het plaatselijke barretje door een brand waar ze een gijzeling hielden). Ned heeft later de doodstraf gekregen voor zijn daden. De mensen zijn verschillend van mening of het nou een volksheld of een moordenaar is. Er gaan ook verschillende verhalen rond over de precieze overmeestering en dergelijke.

Grappig (maar misschien onsmakelijk) om te weten is dat het grootste deel van zijn lichaam begraven is, maar dat zijn hoofd is onderzocht om meer te weten te komen over ‘the criminal mind’. Onder andere uit onderzoek van zijn hoofd is de ‘Phrenology theory’ ontstaan (zie foto). Dus Yvonne, dan hebben we onze cursus een beetje aan hem te danken ;). En Paul… hij had wat warrige wenkbrauwen, dus ik denk dat hij heel erg chaotisch was :p.

In Beechworth heb ik de begraafplaats bezocht. Daar worden ze nog allemaal op geloof ‘gesorteerd’. Er was ook een Chinees gedeelte. Daarop stonden 2 torens waarin de rituele verbrandingen werden gedaan. Niet de lichamen (ja, ze zijn klein, maar daar passen ze dan ook weer niet in…), maar offers zoals varkensvlees, wijn en papieren gebeden . Het knetteren van het vuur jaagt dan de kwade geesten weg.
Verder ook nog een tour door de oude gevangenis gehad. Erg indrukwekkend om te zien. Het was echt een goede tour, want we werden ook wat als gevangenen aangesproken en moesten in een rij achter elkaar lopen. Haha… Ik was de enige die foto’s maakte. Ik weet eigenlijk niet of het wel mocht, en normaal boeit mij dat niet zo, maar nu vond ik het wel wat eng met zo’n bewaker er bij. Haha… dus ik heb het maar heel stiekem gedaan. Ook in de rechtszaal geweest. Daar speelden ze allemaal geluiden af zoals dat toen ging in zo’n rechtszaal. Dan lijkt het net alsof je er midden in zit. Het was ‘net als in de film…’ ;)

Ik ben ook naar een van de eerste migrantenkampen geweest in Bonilla (van na WO II). Wow! Dat heeft echt indruk gemaakt. Je hoort wel eens dat emigreren in die tijd niet makkelijk was, maar nu werd het echt visueel. De minister van immigratie (van Australië) wilde nog zelf meemaken dat er 20 miljoen mensen in Australië zouden leven. Ze begonnen met Engelsen (die kregen een aanbod om voor 10 pond te emigreren), maar toen bleek dat ze het daar niet mee zouden redden, hebben ze alles aangetrokken wat ze konden (voornamelijk Europeanen). Fijn dat de overheid dat wil(de), maar de bevolking wist helemaal niet wat ze met die mensen aan moesten. Ze waren nog nooit ‘in aanraking’ met niet Engelssprekende mensen geweest en dachten dat het aliëns waren. Mensen werden in het Duits aangesproken, omdat de Aussies dachten dat dat de taal was die ze spraken. En er werd naar hun geschreeuwd, omdat ze anders niet wisten hoe ze tegen hun moesten doen. Moet je voorstellen wat dat voor impact had op onder andere de Nederlanders die net uit de oorlog kwamen. Er werd hun beloofd dat ze binnen 5 jaar Australiër zouden worden, maar dat kon natuurlijk nooit. Er was ook een Nederlandse tentoonstelling. Ik wilde eigenlijk meer foto’s knippen, maar ik had weer eens niet goed voor mijn toestel gezorgd (batterij leeg).

De afgelopen tijd is er weer veel regen gevallen, dus je ziet sommige beken, meren, rivieren alweer abnormale groottes krijgen. Er is ook al een aantal keer een (kleine) overstromingswaarschuwing afgegeven. Dus dan komt het ineens wel heel dichtbij. Maar ja geen paniek, wat komt dat komt.
De zon heeft ook al weer een paar dagen flink geschenen, dus dan is het meteen weer lekker weer (overdag dan, ’s nachts is het dan juist ijskoud!!).

Zo hehe, dat was me weer een klusje. Het is toch makkelijker als jullie het zelf even komen ervaren, dan hoef ik niet zo’n lange verhalen te vertellen. Maar ik doe het toch wel graag hoor!

Dus tot de volgende keer!

xx Ellen