Betonblok, slaapzak, wildlife

Ha lieve mensen!

Ik heb jullie weer even in spanning laten wachten, dus zal er nu maar weer even een eind aan maken. Hier loopt nog alles op rolletjes. Het zoeken van een baantje blijkt nog niet zo makkelijk, lang wachten op reacties van sommige gezinnen. Maar we blijven door zoeken. Ik heb ook nog even de tijd dus moet goed komen.

Toen we uit Hervey Bay weg reden richting Gladstone, zijn we nog even langs Childers gereden. We waren al een keer daar geweest, maar toen was alles gesloten. Op 23 juni 2000 is er in het Backpackers Hostel in Childers een brand geweest, waarin 15 backpackers zijn gestorven. Op dezelfde plek is nu een monument geplaatst. Bij dat monument - een wand met foto’s van de slachtoffers, boeken met condoleances en verhalen/brieven van familie – werken vrijwilligers die het monument bij houden. Daar raakte ik aan de praat met een van de vrijwilligers. Hij vertelde dat de brand is aangestoken door een man die wat onenigheid had met de eigenaars. Hij verbleef een tijd in het hostel waar hij dus met ruzie weg ging. Een week later kwam hij terug en heeft hij de brand aangestoken. Hij heeft toen nog rustig in het parkje er tegenover naar de brand zitten kijken. Hij zit nu voor 20 jaar in de gevangenis voor de Australische tweeling die door de brand zijn gedood. Als die twintig jaar erop zitten, moet hij weer terug de bak in voor een ander leven dat hij verwoest heeft. En zo verder. Hij zal dus nooit meer op vrije voeten komen, aldus de vrijwilliger. Het was echt indrukwekkend om te zien en er te zijn. Bij het lezen van de berichten verhalen van families aan de overledenen kwamen er wel wat emoties los.

Toen zijn we verder gereden naar Gladstone. Op de camping hadden ze van die betonblokken liggen (voor de auto op te zetten of de vouwwagen of iets dergelijks. Het tentje opzetten is niet zo comfortabel, dus probeerde ik de auto er op te krijgen. De blok lag erg hoog en ik was al aan het twijfelen of het wel zou werken (omdat ik niet veel plaats had om de auto erop te draaien). Ik had beter naar mijn gevoel kunnen luisteren, want het ging inderdaad fout :p. Ik schoot met mijn band langs de blok en toen stond ik weer vast. Met instructies van Marieke, heb ik me er nog redelijk goed uit weten te krijgen, zonder al te veel schade. De buurman stond er bij en keek er na en vertelde dat hij dat nog nooit iemand had zien doen. Ik weet nu niet of dat een compliment was van hoe goed we de auto eruit kregen, of gewoon verbaasd dat iemand de auto langs het blok krijgt in plaats van erop. Het antwoord zal ons altijd uitblijven.

De dag er na zijn we naar Rockhampton gegaan. We hadden van Karin en John gehoord dat er daar rodeoshows gegeven werden, dus daar wilden we graag naar toe. Rockhampton is echt een cowboystadje en van jong tot oud doet daar mee met de rodeo. Toen we de ‘rodeo-arena’ binnen kwamen, schoot me ineens te binnen dat ik zo’n soort dingen normaal nooit leuk vind en altijd hoop dat de mensen flink verwond worden door de dieren. Nu zag ik van dichtbij hoe de dieren gewoon pijn worden gedaan (een band wordt strak om hun buik, ter hoogte van hun heupen, aangetrokken). De dieren (nu waren het paarden en stieren) beginnen dan vanzelf te bokken, omdat ze de band eraf willen hebben. Ik vond het niet om aan te zien. Het dieptepunt was dat ze gewoon doorgingen met een paard die in de bak al zat te stampen en te bokken. Toen ze hem de ring in lieten, zakte hij meteen op de grond. Door de presentator werd het allemaal goed gepraat, maar dat werkte bij mij niet. Ik wist ineens weer waarom ik er niet van hield. Even later had ik het er met Marieke over en toen bleek dat zij precies hetzelfde had. Raar dat we daar beiden van te voren niet aan gedacht hadden. Maar zo zie je wel dat hoe anderen iets overbrengen het heel makkelijk is om dat enthousiasme over te nemen, zonder er zelf bij na te denken. Weer een lesje voor de volgende keer.
In Rockhampton heb ik ook eindelijk een slaapzak gekocht. Ik heb het geprobeerd met mijn lakenzak en een dekentje, maar het is toch echt te koud. Het gevolg is nu dat ik de nacht weer door kan slapen en niet meer hoef te gaan plassen van de kou.

Iets onder Rockhampton ligt Mount Morgan, een plaatsje met een niet meer werkende goudmijn. Een tour door het dorpje heeft ons veel geleerd over de geschiedenis van het dorpje en de mijn. We mochten zelfs een stuk steen van het gebied meenemen, dus misschien heb ik wel een fortuin in mijn autootje liggen ;). De auto die trouwens steeds voller komt te zitten. Haha… Marieke gaf mij de schuld en zei dat ze nooit meer met mij wilde gaan winkelen, maar stiekem moet ik haar elke keer afremmen met: ‘Hebben we dat wel echt nodig?’ :p
Later hoorde ik van Marieke dat de man die zoveel miljarden met de mijn verdiend heeft, zijn geld gestopt heeft in een oliemaatschappij dat nu BP is geworden. Die mensen hebben dus geld genoeg, dus de benzineprijzen mogen best wat omlaag, vind ik.

Boven Rockhampton liggen de Capricorn Caves. Waar ze precies liggen, dat was wel even zoeken :p. Eerst een bord van 2 bij 2 meter dat zegt na 1 km rechts en dan na die 1 km krijg je een bordje nog kleiner als een straatnaambordje dat zegt welke weg het is. Als je met 80 km voorbij scheurt is dat bordje niet echt te vinden. Haha… Volgens mij hebben we nog geen 1 keer gehad dat we meteen de goede weg namen naar wat dan ook. Het staat hier soms heel goed aangegeven en dan ineens geen borden meer… Of van die mini-bordjes. Vaak ook pas bij de afrit zelf. Heel lastig als je geen kettingbotsing wilt veroorzaken. Gisteren raakten we aan de praat met mensen op een camping en die vertelden dat voor de eerste 15 km die je te hard rijdt, al 250 dollar boete moet betalen. OK…… dus toch maar even het gas los laten. Ik ga binnenkort even kijken of ik mijn cruise control kan laten maken. Dat is toch wel erg fijn met allemaal die ‘heuveltjes’ hier.
Maar by the way de Caves (grotten), waren erg indrukwekkend. Dit waren wel droge grotten, dus geen mooie watervallen, zwembadjes, stalagmieten of stalactieten in de grotten. Maar… wel een kathedraal in de grot, waarin heel veel trouwerijen gehouden worden. Ik zag me zelf al lopen richting het altaar… er stond alleen nog een onbekende zwarte schim bij het altaar. Yvonne (als je ook mee leest), ik zal volgende keer naar zijn naam vragen…
Toen we terugkwamen zagen we 3 kangoeroes voorbij wippen. Ze maken een erg gek geluid, soort van hoesten. We hebben leuke filmpjes kunnen maken. Op weg naar Clairview (waar we alleen geslapen hebben), zag ik ook nog een aantal koala’s in de bomen langs de weg zitten. Dus het echte wilde wildlife is gespot. :D

Nu zitten we op een camping op Airlie Beach dat echt een pareltje is voor ons als backpackers (en nog niet eens zo duur). Van hier uit gaan we een zeiltrip doen naar de Whitsunday Islands. Jaja ik ga weer op een boot. We hebben wel een zo groot mogelijke boot uitgezocht, dus ik hoop dat ik het ga overleven. Maar ja, zo’n boottrip moet je hebben gemaakt anders had ik beter niet naar OZ kunnen komen, dus dat doen we dan maar.
Op de camping hebben ze wel de stopcontacten goed verstopt (zodat je niet zo maar gratis stroom kan krijgen). Maar we zijn erg vindingrijk (moet wel als je geld wil besparen), dus we hebben anderhalf uur bij de wasserette rond gehangen, zodat we de laptop en fototoestel op kunnen laden.

Ik had nog een verzoek van een hooggeëerde dame gekregen of ik wat meer over het eten wilde vertellen. Nou jullie kennen mij, dus over eten vertel ik wel graag!! Haha… Hier doen ze veel barbecueën. En dan is het voornamelijk vlees (steak, worstjes en hamburgers) en af en toe vis. Daar hou ik dus wel van. Daar doen ze meestal (zo ver ik het gezien en gehad heb) salade en brood bij. Gekookte aardappelen heb ik nog niet gezien. Je ziet alleen friet, krieltjes en zo’n pakjes voor aardappelpuree. Kangoeroe heb ik geprobeerd, maar omdat de structuur van het vlees lijkt op dat van bief, vind ik daar niks aan. Verder eten ze nog veel pasta (dit eten wij ook erg veel, omdat het gewoon makkelijk te maken is. En gewone maaltijdsalades zie je ook veel. Het zijn dus een beetje de basisgerechten die wij ook kennen. Hier aan de kust natuurlijk ook heel veel verschillende soorten vis. Maar veel mensen vangen hier ook hun eigen vis voor de avond.
Dan heb je nog het bekende Amerika verhaal: op elke hoek is een McDonalds, KFC, Red Booster en/of Hungry Jack (Australische Burger King) te vinden. Subway zie je hier ook veel, maar die is dan weer iets gezonder, maar wel in dezelfde categorie. We komen er niet zo heel vaak, maar ik verlang wel nu al naar een lekkere McKroket. Maar ja daar heb ik wel een beetje een handje van om altijd te verlangen naar wat ik niet heb. Is ook goed, want zo blijven we dromen. Mijn droom zal alleen nog 11 maanden moeten wachten ;):p. Och ja, misschien kennen ze hier ook wel ergens een friet van Piet, dus ik blijf hoop houden.

Als er nog meer vragen of wensen zijn dan hoor ik het wel. Ga nu lekker een duik nemen in het zwembad. En daarna onder een heerlijke douche. Oh, als ik dat interieur toch eens mee mocht nemen. Echt mooi!!

Fijn trouwens dat de Tooterköp mijn site ook hebben gevonden! Bedankt voor de berichtjes. Het gaat erg goed hier. Ik mis jullie ook. Hebben jullie wat gemaakt met het toernooi?? Alvast veel plezier op kamp.

Foto’s komen later, want mijn batterij is bijna leeg.

Bedankt voor alle berichtjes. Als ik weer wat meer tijd heb (en batterij) zal ik weer uitgebreider (nog meer, ja nog meer) van me laten horen.

Groetjes Ellen