Vervolg van de start
Door: Ellen
Blijf op de hoogte en volg Ellen
04 Juni 2017 | Oeganda, Jinja
Hoi Allemaal,
Leuk dat ik al weer wat volgers heb. Ik zie dat er iets niet helemaal goed was gegaan met het vorige verslag, want uiteraard wilde ik het niet zo kort houden (al is dat wel spannender voor jullie).
Bij deze het hele verslag:
Zo, we are back again!! Ik ben inmiddels al weer een week op pad, dus tijd voor een verhaal. Op Hemelvaartsdag in de vroegte heeft Linda mij naar Schiphol gebracht. Ik ben nog nooit zo zenuwachtig geweest voor een reis, maar Linda heeft het geweten...
Toen we ruim op tijd aanwezig waren, belandden we in een drukte op het vliegveld! Dus tijd om even rustig te gaan zitten, hadden we niet. In het vliegtuig zakten de zenuwen even volledig. Totdat ik uitstapte. Doorlopen naar de douane. Uiteraard stond ik in een rij waar het allemaal 3 x langer duurde dan de andere rijen. Toen ik eindelijk aan de beurt was, zei ze: 'Je hebt het verkeerde visum, ga maar even dat hokje in dan leggen ze het wel uit' (maar dan in het Engels uiteraard, want Kenianen spreken niet bepaald Nederlands ;)). Dus poef... daar ging het weer! Zenuwen, rode kop, hartkloppingen, HELP!!! Dus ik naar 'het hokje', de douanier kijkt 1 seconde in mijn paspoort en zegt: 'Nee, dit is het goede visum, zij heeft niet goed naar de datum gekeken'. Poeh poeh! Was me dat weer even een opluchting.
Dus op naar de bagageband... Je zou verwachten dat jouw tas er nog als laatste ligt, omdat het allemaal zo langzaam ging... Nee hoor, de bagage begon pas net te komen. En dan kun je je voorstellen dat er meer dan 400 mensen aan boord zaten, die allemaal 2 tassen/koffers mee mochten nemen. Ik denk dat ik al die 798 tassen voorbij heb zien komen, voordat de mijne kwam. Dus weer! Zenuwen, rode kop, hartkloppingen en ijsberen (deze keer hoefde ik niet in rij te blijven staan ;)). Ik was bang dat de chauffeur van de campsite te lang op mij moest wachten. Maar ja de woorden T.I.A. (This Is Africa) en pole pole (rustig aan in kiswahili) staan nog goed op mijn netvlies, dus meer dan het benauwd hebben kun je toch niet. Uiteindelijk kwam ik bijna als laatste van de vlucht de deur uit. Geen chauffeur meer... deze was al 45 min eerder vertrokken hoorde ik later. Hoezo? Had hij haast of zo? In Afrika...
Leuk dat ik al weer wat volgers heb. Ik zie dat er iets niet helemaal goed was gegaan met het vorige verslag, want uiteraard wilde ik het niet zo kort houden (al is dat wel spannender voor jullie).
Bij deze het hele verslag:
Zo, we are back again!! Ik ben inmiddels al weer een week op pad, dus tijd voor een verhaal. Op Hemelvaartsdag in de vroegte heeft Linda mij naar Schiphol gebracht. Ik ben nog nooit zo zenuwachtig geweest voor een reis, maar Linda heeft het geweten...
Toen we ruim op tijd aanwezig waren, belandden we in een drukte op het vliegveld! Dus tijd om even rustig te gaan zitten, hadden we niet. In het vliegtuig zakten de zenuwen even volledig. Totdat ik uitstapte. Doorlopen naar de douane. Uiteraard stond ik in een rij waar het allemaal 3 x langer duurde dan de andere rijen. Toen ik eindelijk aan de beurt was, zei ze: 'Je hebt het verkeerde visum, ga maar even dat hokje in dan leggen ze het wel uit' (maar dan in het Engels uiteraard, want Kenianen spreken niet bepaald Nederlands ;)). Dus poef... daar ging het weer! Zenuwen, rode kop, hartkloppingen, HELP!!! Dus ik naar 'het hokje', de douanier kijkt 1 seconde in mijn paspoort en zegt: 'Nee, dit is het goede visum, zij heeft niet goed naar de datum gekeken'. Poeh poeh! Was me dat weer even een opluchting.
Dus op naar de bagageband... Je zou verwachten dat jouw tas er nog als laatste ligt, omdat het allemaal zo langzaam ging... Nee hoor, de bagage begon pas net te komen. En dan kun je je voorstellen dat er meer dan 400 mensen aan boord zaten, die allemaal 2 tassen/koffers mee mochten nemen. Ik denk dat ik al die 798 tassen voorbij heb zien komen, voordat de mijne kwam. Dus weer! Zenuwen, rode kop, hartkloppingen en ijsberen (deze keer hoefde ik niet in rij te blijven staan ;)). Ik was bang dat de chauffeur van de campsite te lang op mij moest wachten. Maar ja de woorden T.I.A. (This Is Africa) en pole pole (rustig aan in kiswahili) staan nog goed op mijn netvlies, dus meer dan het benauwd hebben kun je toch niet. Uiteindelijk kwam ik bijna als laatste van de vlucht de deur uit. Geen chauffeur meer... deze was al 45 min eerder vertrokken hoorde ik later. Hoezo? Had hij haast of zo? In Afrika...
-
04 Juni 2017 - 18:17
Fieke:
Zeker een mooi verslag weer ;) -
04 Juni 2017 - 19:39
Sandra:
Wow spannend ellen -
05 Juni 2017 - 19:00
Ine Lingg- Vossen:
Hoi Ellen,
Wat geweldig, ik volg je weer graag.
Liefs Ien -
06 Juni 2017 - 06:36
Lilian:
Weer n leuk en spannend begin
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
