Het begin van het eind

Hallo hallo,

Eindelijk zijn ze gearriveerd. Vrijdagavond heb ik onze paps en mams van het vliegveld gehaald. Na dagen zenuwachtig zitten wachten (huiswerk maken kwam er niet van), zag ik ze eindelijk weer. Toen ik ze alle vier een dikke knuffel had gegeven, keek ik nog stiekem over mijn schouder of er misschien niet een heel vliegtuig leeg werd gegooid met mensen die ik allemaal wel graag zou willen zien. Maar helaas, daar moet ik nog twee weken op wachten. :pHahah...

Toen zijn we naar het hotel gegaan, met het Ghanese aantal dingetjes die niet helemaal liepen als gepland: bagagedragers die niet tevreden zijn met wat je geeft, taxi die toch wel heel duur uitviel achteraf, een kamer klaargemaakt die je helemaal niet gereserveerd hebt en dan de morning-after te horen krijgen dat je nog voor de kamers moet betalen, terwijl je dat 's avonds al hebt gedaan. Och ja... Gelukkig zijn het andere dingen dan geld die me gelukkig maken ;).

Gisteren (zaterdag) zijn we met de bus naar Berekum gegaan. We moesten een dikke 3 uur wachten voordat de bus vertrok, maar verder liep de reis voorspoedig. Daar kwamen we 's avonds aan en omdat ik nog geen hotel had gereserveerd (ze vinden het in Berekum niet nodig om telefoonnummers bekend te maken), hebben we met zijn allen in ons complex geslapen. Met een beetje passen en meten, paste het precies. Maar ja, als je dan bij twee meiden op de kamer ligt die net zo melig zijn als jij (en je dus pas om 3 uur gaat slapen ;):p) en als je er 's morgens om 9 uur uit 'moet' om wel aan paps en mams te laten zien dat ze bij jou op bezoek zijn en niet gewoon maar op vakantie, word je slaaptekort niet echt bijgewerkt. Maar dat is al met al wel de moeite waard!!!

Vandaag heb ik een beetje de buurt laten zien. Daar kwamen we een kerkmis tegen (die buiten gehouden werd), waar we ons even bijgevoegd hebben, om vervolgens met een hele foto-geheugenkaart vol weer naar huis te gaan. Daarna even alle spullen naar het hotel gebracht en toen zat ik hier in Sunyani te internetten. De rest zijn lekker aan het zwemmen en uit aan het rusten van de lange reis (die nog langer gaat worden:p).

Ik zie nou dat mijn batterij van de laptop bijna leeg is en aangezien ik geen zin heb om dat ding aan te gaan sluiten, moet ik maken dat ik dit bericht geplaatst krijg.

Ik zal proberen binnenkort nog een verslag te schrijven, maar eerst maar eens afscheid nemen van Berekum en alle leuke, lieve mensen die we daar achter moeten laten.

Hou het rustig en tot snel...

Groetjes Ellen en paps en mams

Ps. met paps en mams bedoel ik ze allevier. Je kan zeggen wat je wil: Ik heb geen druppel bloed hetzelfde als Jan en Til, maar een beetje pap en mam zijn ze wel voor mij!