We gaan nog niet naar huis... Nog lang niet.......
Door: Ellen
Blijf op de hoogte en volg Ellen
02 December 2007 | Ghana, Berekum
Heey, Hoi, Hallo,
Kun je zinge, zing dan zo :p…. hahaha gos Lieke, hea zit der nog steeds in ;).
Hier weer een berichtje uit luilekker land… Het was weer een indrukwekkend weekje. En na vele malen te horen krijgen wat ik thuis allemaal gemist heb tijdens het feestweekend, heb ik besloten om het hier maar even extra gezellig te gaan maken. Dus dan zal ik maar snel gaan vertellen wat ik allemaal heb uitgespookt.
Op maandag morgen kreeg ik ineens te horen dat we geen water meer hadden. De enige mogelijkheid om aan water te komen, op ons terrein, is bij een put (een paar honderd meter lopen van onze kamer) waar 100 andere studenten ook water moeten halen. Mmm ja, dat kan gebeuren hè. Het is tenslotte Afrika. Maar toen ik dinsdag hoorde dat het probleem lag bij een kapotte machine die het water in onze bassins pompt en dat de reparatie wel 5 weken op zich kan laten wachten, werd ik toch wel al een beetje moe van het gesjouw in gedachten ;):p. Maar gelukkig kregen we op vrijdag het bericht dat het water het weer deed zoals voorheen. Dat is ook nog met een gebruiksaanwijzing, maar daar was ik al aan gewend. En toevallig heb ik me ook nog elke keer onder het sjouwen uit kunnen werken, want de keren dat ik water nog had, kwam er net een beetje water uit de kraan gedruppeld.
Maandag begon Marrit ook op de kinderafdeling, dus had ik gelukkig wat meer steun vanuit de Obruni-kant. Op die dag begonnen er ook een stuk of 10 tot 15 Ghanese studenten op de afdeling. Deze zijn gelukkig makkelijker om mee te werken, want het zijn eerstejaars, en dus doen ze niet alsof ze alles al weten. Juist het tegenovergestelde, bij alles wat ik deed stonden ze met een hele groep om me heen om het ook te leren. Heerlijk. Kon ik toch nog een beetje in de rol van lerares gaan zitten. Het is dan geen basisschool, maar ja kinderen zijn het af en toe nog wel.
Op dinsdag was er een patiëntje jarig, hij was de dag ervoor met brandwonden binnengebracht, dus ging ik hem een ballon brengen (en moest ik zijn moeder er even aan herinneren dat het zijn verjaardag was), maar hij keek er niet blijer van. Misschien nog maar eens proberen als hij er straks beter aan is. Tijdens de doktersronde stonden we bij een patiëntje, met hele dikke bolle wangen (het zou mijn broertje kunnen zijn :p). Dat was echt zo’n scheetje en elke keer als ik hem aankeek begon hij heel breed te glimlachen. Later op de morgen kwam hij voor me zitten op een kruk en keek en lachte hij alleen maar. Zo grappig om te zien.
Op woensdag stond ik alleen, omdat Marrit een projectdag had. Aan het einde van de morgen, hoorden we ineens geschreeuw vanuit de achterkant van de afdeling. Toen we gingen kijken, troffen we daar een meisje aan, die net wondverzorging had gehad en bang is voor alle medische dingen, die de hele tijd ‘mammie, mammie’ was aan het roepen. Ik dacht in het begin dat ze haar moeder de schuld was aan het geven dat zij pijn had en dat allemaal moest ondergaan. Maar toen viel de moeder ineens flauw in de armen van de dokter (wat een droom ;)) en bleek ze dus niet tegen de wondverzorging te kunnen. De dokters wilden toen snel even het bloedsuiker prikken, maar toen bleek dat de strookjes waar je dat mee doet, op waren. Weer een typisch geval van in Ghana zitten. Dus toen hebben ze maar snel even een infuus geprikt en wat glucosewater toegediend. Het meisje was ondertussen nog harder gaan schreeuwen en huilen en een verstandige moeder heeft haar toen op haar rug gebonden (grappig om een meisje van 11 nog op de rug te zien zitten), waar ze meteen rustig van werd. Het bleek achteraf dus dat ze zich zorgen om haar moeder maakte. En toen een kwartier later de rollen weer omgedraaid waren (de moeder weer langs het bed en meisje in bed), was het al snel weer goed.
’s Middags kreeg ik een telefoontje van Linda dat ik snel mijn post moest gaan halen. Bleek dus dat ik een pakketje had gekregen, een kaartje van mijn lieve vriendjes en oma Til ;) en nog een papiertje voor een pakketje. Ik was al een beetje hyperactief (en dat zonder red bull!!!), maar dit zorgde helemaal voor het toppunt!!! Allemaal kei bedankt voor alle leuke berichtjes, kaartjes, pakketjes en alle aandacht natuurlijk!
’s Avonds hadden we nog wat pannenkoeken over en hebben Marrit en ik nog wat naar de afdeling gebracht. We hadden namelijk beloofd dat een student pannenkoeken mocht komen eten, maar hij had avonddienst en het werd een beetje laat als we op hem moesten gaan wachten. Zijn gezicht klaarde helemaal op toen hij zag wat we hem kwamen brengen.
Op donderdag lag er weer een baby met ademhalingsproblemen in de ‘treatmentroom’ (kamertje voor spoedgevalletjes). Toen de moeder even naar buiten wilde, ben ik bij haar gaan zitten en heb deze keer een verhaaltje over een prinsesje in en kasteel verteld (de hele tijd hetzelfde liedje zinge is ook zo saai), want haar naam is Princess. Ze zag er zo zwak uit en na een paar ademhalingen, hield ze elke keer haar adem in. Dus elke keer schrok ik even, maar ja toen ging ze weer verder met ademen. Het verbaasde me dan ook erg dat ze er vrijdag nog was en dat ze er zelfs al veel beter aan was. In het midden van de morgen ging ze zelfs al weer terug naar haar eigen bedje.
Mijn andere patiëntje (waar ik vorige keer over vertelde) is die dag ontslagen. Hij is nog niet beter, waarschijnlijk is hij blind geworden doordat de malaria ook een stukje van zijn hersenen heeft aangetast, maar met de goede behandeling zal hij binnen 6 maanden weer kunnen zien. Zijn ouders kunnen de rekening ook nog niet betalen dus blijft hij nog op de afdeling wonen, zodat we hem wel nog een beetje in de gaten kunnen houden.
’s Middags kreeg ik een telefoontje van de nieuwe co-assistenten dat ze waren gearriveerd. Die heb ik toen even rondgeleid en meteen aan hun beleidster voorgesteld (wat een hele onhandige ontmoeting was :p). Ze fietste namelijk langs en ik riep haar, maar ze reageerde niet op mij, wat ze bijna nooit doet op verpleegkundigen, maar toen ze me wel hoorde, keek ze heel geïrriteerd ‘wat ik nou weer moest’. Haha… Och ja die mensen moet je ook hebben.
Daarna ben ik met Marrit en Sanne naar Sunyani gegaan, om te internetten en mijn pakketje op te halen. Ondertussen kwamen we weer langs een dvd-kraampje, waar ze de zoveelste verschillende dvd van Prison Break seizoen 3 hadden. Deze dus ook maar even meegenomen. Eindelijk heb ik er nou eentje waar 16 afleveringen op staan (is nog niet alles), maar het is al beter dan een dvd die het niet doet of waar er maar 4 afleveringen op staan. Toen we terug waren in Berekum en de taxi, die ons naar het ziekenhuis bracht, stopte om wat voetgangers voor te laten, werden we ineens van achteren aangereden. Het ging niet zo mega hard, maar hard genoeg om flink te schrikken. Dus ja moesten we even langs de kant gaan staan en ging de chauffeur even de achterkant bekijken. Hier is geen enkele taxi krasvrij, dus daar wordt ook niet zo moeilijk over gedaan. De bumper hing alleen een beetje los, maar daar reden we gewoon mee door. Daarna heb ik hem toch maar een beetje fooi gegeven, want ik vond het toch wel erg zielig voor die jongen.
Vrijdag had ik mijn fototoestel meegenomen naar de afdeling, om even wat foto’s te knippen van de afdeling en wat kindjes. Ik heb er ook een op mijn rug gedragen, maar hij wilde niet echt. Verder gebeurde er weinig spannends op de afdeling.
’s Avonds toen we met zijn drieën lekker aan een biertje zaten, besloten we dat we geen zin hadden om te koken en maar lekker te gaan uiteten bij het Vision Hotel. Dus daar zaten we weer op precies dezelfde plaats als Zondag, met precies dezelfde voorgerechten. Alleen wat meer alcohol en dus wat meer onnozele praat ;). De volgende keer kunnen we vragen of we een klantenkaart krijgen. Toen we daar zaten, kreeg ik te horen dat ik toch wel een aantal stopwoordjes had, die zij ook al over aan het nemen zijn: ‘och erm’ (uitgesproken als ‘germ’ wat in het Engels ‘kiem’ – van ziektekiem – betekend), ‘scheetje’ en ‘vetjes’. Maar ja, ik heb ook al wat nieuwe woordjes geleerd: 'tarrel' = ingedroogde keutel die aan een haar vastzit, 'smokjes' = kusjes... Och ja die Groningers... Lache mensen ;)!... Haha.
Gisterenavond zijn we naar ‘Klub Tyco’ geweest: een luxe danstent voor Ghanese begrippen. We kwamen aan om ongeveer half negen en toen kregen we te horen dat dat ding pas om 10 uur open ging. Dus zijn we maar even op het terras gaan zitten. Daar zijn we aan de Baileys gegaan (wat ongeveer 2 euro kost per portie = 10 ml ongeveer). Wij Nederlanders vonden dat toch wel erg veel dus na een glaasje te hebben gehad, hebben we besloten om met zijn drieën maar een hele fles te kopen... Dit was uiteindelijk stukken voordeliger en hebben we weer heerlijk kunnen genieten van het Ierse drankje! In de club zelf was niet zo heel veel te doen (waarschijnlijk op vrijdag meer, want dan is het Ladies Night), op een paar stripsters, lesbiennes, vervelende Obruni-mannen en afzettende barmannen na. Dus volgende keer op vrijdag misschien meer geluk.
Ik wil iedereen nogmaals bedanken voor alle aandacht, berichtjes, kaartjes, pakketjes, post of wat dan ook. Elke keer kom ik er weer achter hoe veel geluk ik met jullie allemaal heb en hoeveel steun ik kan halen uit jullie aandacht. Maar ik wil jullie er ook even aan herinneren dat het einde van mijn verblijf hier al in zicht komt en dat de post er ongeveer 3 weken over kan doen om hier aan te komen. Het zou zonde zijn als ik nog post krijg die ik niet meer kan lezen omdat ik aan het reizen ben, of misschien al weer thuis ben… Dus… Hoe lief en leuk ik het ook vind om post te krijgen, wil ik jullie vragen om na volgende week niks meer op de post te doen (ook ivm kerstdrukte enz.).
Nou ik denk dat ik nou wel genoeg leesvoer heb gegeven voor deze week.
Volgende keer weer meer! Geniet van de foto’s, want dat doe ik ook elke keer als ik ze zie ;).
Tot snel!!
Groetjes Ellen
Kun je zinge, zing dan zo :p…. hahaha gos Lieke, hea zit der nog steeds in ;).
Hier weer een berichtje uit luilekker land… Het was weer een indrukwekkend weekje. En na vele malen te horen krijgen wat ik thuis allemaal gemist heb tijdens het feestweekend, heb ik besloten om het hier maar even extra gezellig te gaan maken. Dus dan zal ik maar snel gaan vertellen wat ik allemaal heb uitgespookt.
Op maandag morgen kreeg ik ineens te horen dat we geen water meer hadden. De enige mogelijkheid om aan water te komen, op ons terrein, is bij een put (een paar honderd meter lopen van onze kamer) waar 100 andere studenten ook water moeten halen. Mmm ja, dat kan gebeuren hè. Het is tenslotte Afrika. Maar toen ik dinsdag hoorde dat het probleem lag bij een kapotte machine die het water in onze bassins pompt en dat de reparatie wel 5 weken op zich kan laten wachten, werd ik toch wel al een beetje moe van het gesjouw in gedachten ;):p. Maar gelukkig kregen we op vrijdag het bericht dat het water het weer deed zoals voorheen. Dat is ook nog met een gebruiksaanwijzing, maar daar was ik al aan gewend. En toevallig heb ik me ook nog elke keer onder het sjouwen uit kunnen werken, want de keren dat ik water nog had, kwam er net een beetje water uit de kraan gedruppeld.
Maandag begon Marrit ook op de kinderafdeling, dus had ik gelukkig wat meer steun vanuit de Obruni-kant. Op die dag begonnen er ook een stuk of 10 tot 15 Ghanese studenten op de afdeling. Deze zijn gelukkig makkelijker om mee te werken, want het zijn eerstejaars, en dus doen ze niet alsof ze alles al weten. Juist het tegenovergestelde, bij alles wat ik deed stonden ze met een hele groep om me heen om het ook te leren. Heerlijk. Kon ik toch nog een beetje in de rol van lerares gaan zitten. Het is dan geen basisschool, maar ja kinderen zijn het af en toe nog wel.
Op dinsdag was er een patiëntje jarig, hij was de dag ervoor met brandwonden binnengebracht, dus ging ik hem een ballon brengen (en moest ik zijn moeder er even aan herinneren dat het zijn verjaardag was), maar hij keek er niet blijer van. Misschien nog maar eens proberen als hij er straks beter aan is. Tijdens de doktersronde stonden we bij een patiëntje, met hele dikke bolle wangen (het zou mijn broertje kunnen zijn :p). Dat was echt zo’n scheetje en elke keer als ik hem aankeek begon hij heel breed te glimlachen. Later op de morgen kwam hij voor me zitten op een kruk en keek en lachte hij alleen maar. Zo grappig om te zien.
Op woensdag stond ik alleen, omdat Marrit een projectdag had. Aan het einde van de morgen, hoorden we ineens geschreeuw vanuit de achterkant van de afdeling. Toen we gingen kijken, troffen we daar een meisje aan, die net wondverzorging had gehad en bang is voor alle medische dingen, die de hele tijd ‘mammie, mammie’ was aan het roepen. Ik dacht in het begin dat ze haar moeder de schuld was aan het geven dat zij pijn had en dat allemaal moest ondergaan. Maar toen viel de moeder ineens flauw in de armen van de dokter (wat een droom ;)) en bleek ze dus niet tegen de wondverzorging te kunnen. De dokters wilden toen snel even het bloedsuiker prikken, maar toen bleek dat de strookjes waar je dat mee doet, op waren. Weer een typisch geval van in Ghana zitten. Dus toen hebben ze maar snel even een infuus geprikt en wat glucosewater toegediend. Het meisje was ondertussen nog harder gaan schreeuwen en huilen en een verstandige moeder heeft haar toen op haar rug gebonden (grappig om een meisje van 11 nog op de rug te zien zitten), waar ze meteen rustig van werd. Het bleek achteraf dus dat ze zich zorgen om haar moeder maakte. En toen een kwartier later de rollen weer omgedraaid waren (de moeder weer langs het bed en meisje in bed), was het al snel weer goed.
’s Middags kreeg ik een telefoontje van Linda dat ik snel mijn post moest gaan halen. Bleek dus dat ik een pakketje had gekregen, een kaartje van mijn lieve vriendjes en oma Til ;) en nog een papiertje voor een pakketje. Ik was al een beetje hyperactief (en dat zonder red bull!!!), maar dit zorgde helemaal voor het toppunt!!! Allemaal kei bedankt voor alle leuke berichtjes, kaartjes, pakketjes en alle aandacht natuurlijk!
’s Avonds hadden we nog wat pannenkoeken over en hebben Marrit en ik nog wat naar de afdeling gebracht. We hadden namelijk beloofd dat een student pannenkoeken mocht komen eten, maar hij had avonddienst en het werd een beetje laat als we op hem moesten gaan wachten. Zijn gezicht klaarde helemaal op toen hij zag wat we hem kwamen brengen.
Op donderdag lag er weer een baby met ademhalingsproblemen in de ‘treatmentroom’ (kamertje voor spoedgevalletjes). Toen de moeder even naar buiten wilde, ben ik bij haar gaan zitten en heb deze keer een verhaaltje over een prinsesje in en kasteel verteld (de hele tijd hetzelfde liedje zinge is ook zo saai), want haar naam is Princess. Ze zag er zo zwak uit en na een paar ademhalingen, hield ze elke keer haar adem in. Dus elke keer schrok ik even, maar ja toen ging ze weer verder met ademen. Het verbaasde me dan ook erg dat ze er vrijdag nog was en dat ze er zelfs al veel beter aan was. In het midden van de morgen ging ze zelfs al weer terug naar haar eigen bedje.
Mijn andere patiëntje (waar ik vorige keer over vertelde) is die dag ontslagen. Hij is nog niet beter, waarschijnlijk is hij blind geworden doordat de malaria ook een stukje van zijn hersenen heeft aangetast, maar met de goede behandeling zal hij binnen 6 maanden weer kunnen zien. Zijn ouders kunnen de rekening ook nog niet betalen dus blijft hij nog op de afdeling wonen, zodat we hem wel nog een beetje in de gaten kunnen houden.
’s Middags kreeg ik een telefoontje van de nieuwe co-assistenten dat ze waren gearriveerd. Die heb ik toen even rondgeleid en meteen aan hun beleidster voorgesteld (wat een hele onhandige ontmoeting was :p). Ze fietste namelijk langs en ik riep haar, maar ze reageerde niet op mij, wat ze bijna nooit doet op verpleegkundigen, maar toen ze me wel hoorde, keek ze heel geïrriteerd ‘wat ik nou weer moest’. Haha… Och ja die mensen moet je ook hebben.
Daarna ben ik met Marrit en Sanne naar Sunyani gegaan, om te internetten en mijn pakketje op te halen. Ondertussen kwamen we weer langs een dvd-kraampje, waar ze de zoveelste verschillende dvd van Prison Break seizoen 3 hadden. Deze dus ook maar even meegenomen. Eindelijk heb ik er nou eentje waar 16 afleveringen op staan (is nog niet alles), maar het is al beter dan een dvd die het niet doet of waar er maar 4 afleveringen op staan. Toen we terug waren in Berekum en de taxi, die ons naar het ziekenhuis bracht, stopte om wat voetgangers voor te laten, werden we ineens van achteren aangereden. Het ging niet zo mega hard, maar hard genoeg om flink te schrikken. Dus ja moesten we even langs de kant gaan staan en ging de chauffeur even de achterkant bekijken. Hier is geen enkele taxi krasvrij, dus daar wordt ook niet zo moeilijk over gedaan. De bumper hing alleen een beetje los, maar daar reden we gewoon mee door. Daarna heb ik hem toch maar een beetje fooi gegeven, want ik vond het toch wel erg zielig voor die jongen.
Vrijdag had ik mijn fototoestel meegenomen naar de afdeling, om even wat foto’s te knippen van de afdeling en wat kindjes. Ik heb er ook een op mijn rug gedragen, maar hij wilde niet echt. Verder gebeurde er weinig spannends op de afdeling.
’s Avonds toen we met zijn drieën lekker aan een biertje zaten, besloten we dat we geen zin hadden om te koken en maar lekker te gaan uiteten bij het Vision Hotel. Dus daar zaten we weer op precies dezelfde plaats als Zondag, met precies dezelfde voorgerechten. Alleen wat meer alcohol en dus wat meer onnozele praat ;). De volgende keer kunnen we vragen of we een klantenkaart krijgen. Toen we daar zaten, kreeg ik te horen dat ik toch wel een aantal stopwoordjes had, die zij ook al over aan het nemen zijn: ‘och erm’ (uitgesproken als ‘germ’ wat in het Engels ‘kiem’ – van ziektekiem – betekend), ‘scheetje’ en ‘vetjes’. Maar ja, ik heb ook al wat nieuwe woordjes geleerd: 'tarrel' = ingedroogde keutel die aan een haar vastzit, 'smokjes' = kusjes... Och ja die Groningers... Lache mensen ;)!... Haha.
Gisterenavond zijn we naar ‘Klub Tyco’ geweest: een luxe danstent voor Ghanese begrippen. We kwamen aan om ongeveer half negen en toen kregen we te horen dat dat ding pas om 10 uur open ging. Dus zijn we maar even op het terras gaan zitten. Daar zijn we aan de Baileys gegaan (wat ongeveer 2 euro kost per portie = 10 ml ongeveer). Wij Nederlanders vonden dat toch wel erg veel dus na een glaasje te hebben gehad, hebben we besloten om met zijn drieën maar een hele fles te kopen... Dit was uiteindelijk stukken voordeliger en hebben we weer heerlijk kunnen genieten van het Ierse drankje! In de club zelf was niet zo heel veel te doen (waarschijnlijk op vrijdag meer, want dan is het Ladies Night), op een paar stripsters, lesbiennes, vervelende Obruni-mannen en afzettende barmannen na. Dus volgende keer op vrijdag misschien meer geluk.
Ik wil iedereen nogmaals bedanken voor alle aandacht, berichtjes, kaartjes, pakketjes, post of wat dan ook. Elke keer kom ik er weer achter hoe veel geluk ik met jullie allemaal heb en hoeveel steun ik kan halen uit jullie aandacht. Maar ik wil jullie er ook even aan herinneren dat het einde van mijn verblijf hier al in zicht komt en dat de post er ongeveer 3 weken over kan doen om hier aan te komen. Het zou zonde zijn als ik nog post krijg die ik niet meer kan lezen omdat ik aan het reizen ben, of misschien al weer thuis ben… Dus… Hoe lief en leuk ik het ook vind om post te krijgen, wil ik jullie vragen om na volgende week niks meer op de post te doen (ook ivm kerstdrukte enz.).
Nou ik denk dat ik nou wel genoeg leesvoer heb gegeven voor deze week.
Volgende keer weer meer! Geniet van de foto’s, want dat doe ik ook elke keer als ik ze zie ;).
Tot snel!!
Groetjes Ellen
-
02 December 2007 - 18:55
Janneke:
Hey Ellebelle!
Roy is even chinees halen, ondertussen denk ik, efkes kijken of Ellen al een nieuw stukje heeft geschreven.....jeetje wat een lang, maar mooi verhaal en foto's. Ik kan aan je zien dat je er goed op je plek zit en dat het je weinig moeite kost om positief te blijven, een hoop vrolijkheid straal je uit op de foto's meid! Ik bewonder dit enorm!!! Goed man.......
Inmiddels is Roy gearriveerd met de chinees, ook van hem heel veel groetjes!!
Veel liefs, Roy, Janneke en Pien -
02 December 2007 - 19:45
Petra:
Hoi Ellen, wae ware al aan ut twiefele of we nog een sinterkloaspakketje zoude steure.
Anke hei de breef al kloar. Mer we heije het pakketje te deur gemakt. verzendkoste 20 euro. Aangezeen het twiefelachtig is of ze dit nog kriegs, eate we de dropjes toch mer zelf op. Die huls ze nog tegood!! In ilk geval nog kei veul succes de letste waeke doa. Een gezellige sinterkloas mit dien roommades en feine fiestdaag. Groetjes van os allemoal oet de grashook! -
03 December 2007 - 07:52
Lisette:
Goeiemorgen Ellen.
Ik heb de kids net op school ik denk even lezen of we nog bericht hebben.
En ja hoor wel een lang verhaal zeg.Ik lees het vlug want ik moet onder de wol heb hartstikke de griep.Geniet nog maar volop van de laatste loodjes daar want hier is het maar koud en nat. Het regent hier maar aan eenstuk door.Vreselijk toch.
Noud krijgt vanmiddag op school sint en piet op bezoek.Hij is goed nerveus! Bij nick komt hij woensdag.Leuk allemaal Maar je krijgt weer een conplete speelgoedwinkel thuis!!!!
He de groeten.
De colberskes oet Baolder. -
03 December 2007 - 09:05
Jill:
hoi elle,
mooie foto's heb je weer gemaakt. heb toch veel bewondering voor je dat je daar zover weg zit.
wat gaat de tijd toch snel, we hadden het in het weekend nog over je dat de tijd daar erweer bijna op zit voor je.
geniet nog van de laatste weken.
hier gaat alles goed in het koude, natte kikkerlandje.
groetjes Jill, Stephan en Sven
-
03 December 2007 - 15:37
Mark:
Hey Ellen,
waat 'n verhoal zik, mooi mooi!
Mooie foto's en een leuk verhaol, zo te heure hubse 't nog helemoal noa dien zin doa. Ig hoap waal desse geweun in januari noa hoes toe kums, zodet we mit vasteloavendj (en biebeheurdende verjaordaag) d'r eine en meer kinne drinke!
Amuseer, werk en zweit ze doa nog, den doan ig hie 't zelfde (behalve 't zweite denne)
Ig wacht weer vol spanning op 't volgende verhoal en in de tussentied krieg ig miene tied aug waal om;).
Groete oet 'n hoes vol cadeaus van de gooje leeve Sint en tot mails!
Mark
-
03 December 2007 - 17:19
Maria:
ha die elle blij te zien dat het zo goed met je gaat.Mooie kindjes. ik zie alleen weinig jongens maar die mogen wij natuurlijk niet zien dat zal nog wel een verrassing zijn.Ik ben nu nog op t werk want we hebben koopavond.zo ik ga nu afsluiten elle hou je goed geniet van de baileys en geniet zo meteen van je rondreis.groetjes van de Fam.Metselaars. -
03 December 2007 - 20:58
Tante Lucy:
Prachtige foto's en een heel mooi en langggggg verhaal zeg.Jeetje je doet het goed daar . Petje af hoor!!!!!
Vandaag is Thea Wilms ook naar Ghana vertrokken.Samen met Chantal en andere trekken ze nog door Ghana en komen dan samen terug.Nog even en jij ziet man en pap Til en Jan ook weer. Maak er een mooie tijd van en heel veel plezier samen.
Groetjes Beringe -
04 December 2007 - 13:22
Tante Nel:
Hoi Ellen.
Een heel mooi indrukwekkend en ervarings gezind verhaal, en mooie foto,s.
Het gaat goed daar ginds en een drankje hoef je ook echt niet te missen daar, maar goed ook anders lust je ze niet meer als je thuis komt.
Heel knap van je om alles zo op een rijtje te hebben staan,heb er weer met volle aandacht van genoten.
Voor de komende tijd een nog heel veel goeds en wacht maar op de komst van Pap en Mam,dat zal ook nog heel leuk en spannend zijn.
De groetjes van Tante Nel & Ome Ton.
-
05 December 2007 - 11:05
Boogaard 3:
hebben jou site weer bij gelezen en vonden het erg leuk om te horen dat het je goed gaat.
Katja vind het herlijke scheetjes die op de foto's staan en zou er zo een paar mee willen nemen.Maar ja wie niet.
maar ze moet eeerst maar eens zorgen voor een huisje(gaat vrijdag kijken)
en dan pas aan kids gaan denken.
ovendien willen we eerst een knalfeest of niet.
maar ja hier gaat alles zijn gangetje en is weing te vermelden.
vele groetjes van al onze kids en je collegas natuurlijk en tot lezens
groetjes boogaard 3
-
06 December 2007 - 15:16
Sanne:
Ha Tarrel! ;)
We hebben weer water, o nee ik heb het gedroomd..Zie ik je vanavond, gaan we weer water sjouwen! Als we je laptop mee sjouwen kunnen we er meteen een S club party van maken!! Het wordt dan zekers wel een echte fuif, och germ! Hahaha
Liefs Sanne -
07 December 2007 - 14:00
Ellen:
Daag minskes,
Allemaal weer bedankt voor de reacties. Potverdorie van die dropjes! Ik zat daar toch echt wel op te wachten, want heb mijn dropjes van pap en mam en mijn lieftallige collega's al op!!! En die chinees klinkt me eigenlijk ook wel lekker in de oren.
Tante Lucy, toevallig dat je over fam Wilms begint, want ik zie Chantal en Thea vanavond. Ze hebben voor mij een nieuwe virusscanner meegebracht en als het goed is de nieuwe cd van Westlife!!! Ja ze draaien hier veel Westlife, maar als ik het up to date wil houden, moet het toch vanuit Limburg komen!!!! Hahaha...
Dit weekend gaan we weer lekker reizen en relexen. Dus... wanneer het volgende bericht komt, kan ik nog niet vertellen... Maar het zal er snel aankomen!
Heel veel warme groetjes van Ellen
-
09 December 2007 - 18:07
Don,Pim En Bas:
Ha Ellen,
Wat een leuke en lieve bruine scheetjes van kindjes zijn daar, kan je d'r niet gewoon eentje mee naar huis smokkelen. We willen d'r nog wel zo'n snoepie bij. De boys vinden de kids geweldig, vooral het meisje wat bij jou op de rug zit. Als je terug bent willen Don, Pim en Bas ook bij jou op de rug want dat ziet er wel erg lekker relaxed uit. Nog effe en dan ben je alweer hier in Panningen. Wij hebben net sinterklaas achter de rug en de boys zijn flink verwend door de goedheiligman; een playstation en allerlei andere spullen van Ajax en PSV . Nu is het natuurlijk de slaapkamer opdelen, want Ajax en PSV op een kamer......ja, dat kan eigenlijk niet. Bas heeft een bestuurbare tractor en nog allerlei spullen voor naar school gekregen. Volgende week maandag en dinsdag morgen mag hij gaan oefenen samen met jikke en na de kerstvakantie mag hij naar school. Ellen geniet nog lekker van je stage en zeker als je vrij hebt, want het is zo weer 19 januari.
Groetjes, en vele knuffels van john, Wendy en de boys. -
20 December 2007 - 16:16
Tante Nel:
Hoi Ellen
Ik wil nog graag wat van me laten horen,is al weer een tijdje geleden.
Heb laatst lekker even van je beelden en grapjes kunnen genieten,vond het wel bizonder.
Het schiet voor jou nu ook echt op,nog even en we kunnen jou ook lekker omarmen.
Heb dat gisteren avond ook bij je grote Broer gedaan,ik was zeer onder de indruk van alles op Vliegveld Eindhoven.
Nu wens ik jou nog hele fijne Feestdagen en een Beregoed 2008 laat ze maar knallen op oudjaarsavond ( de kurken bedoel ik ) maar dat snap jij natuurlijk ook .
Heee Ellen de groeten en tot weer.
Veel liefs Tante Nel Ome Ton. -
23 December 2007 - 18:31
Janssen(4x) En Quint:
the(almost) first day of christmas ....tijd om je
hele fijne kerstdagen te wensen!
uit een besneeuwd en bevroren Kepèl!
jingle bells jingle bells..
groetjes
piet tine hellen maurice karin -
23 December 2007 - 20:23
Jan En Ineke:
Hoi Ellen
Je kent ons wel niet,(maar wij jouw wel een beetje uit de verhalen van Sanne),
wensen je een gezellige kerst en een goed 2008!! -
25 December 2007 - 11:29
Til:
ha elle ik hoop dat je nog tyd hebt om te rusten dat jy zeker fit bent als wy komen ik zit eindelyk relekst te schryven wy eten vandaag met 19 pers maar ik heel slim heb een kok ingehuurd dan verloopt alles zonder stresvoor my is het by julli nu ook kerst wy hebben de hagedissen ontvangen ik verheug me erop om jou te ontmoeten hte is spannend ik hoop dat je nog de laatstedagaenveel plezier hebt en een goedde roets gewenst groettjes jan en til -
25 December 2007 - 12:07
De Brouwers Koudum:
De Brouwers uit Koudum wensen jouw en alle stagiaires in Berekum goede feestdagen
de ouders van Marrit -
25 December 2007 - 17:27
Door:
Ha ellen
We wensen jouw een fijn kerst en een gezond 2008.
Het zit er voor jouw ook bijna op!
Geniet er nog van!!1
Groetjes Door Sjaak Freek en Simone
-
26 December 2007 - 16:53
Pim:
Ik vind de kerstkaart erg mooi maar ik wel auk zoen zwaart. We wensen jou fijne feestdagen en een kei TOF !
groetjes pim
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
