De eerste week zit er al op

Hello Dutch people,

Een nieuw berichtje vanuit het warme Ghanese land. Afgelopen maandag kregen we een rondleiding over het terrein van het ziekenhuis (erg groot, dus ik het duurt nog een tijd voordat mijn EL-EL de weg weet op het terrein ;)). Op het hele terrein hangen allemaal indrukwekkende en veelzeggende posters (zie foto’s voor een paar voorbeelden).
Dinsdag begon ik met mijn eerste oriëntatiedag op de eerste hulp afdeling. Ik moest erg wennen aan het personeel. Ze praten erg zacht, binnensmonds en net zo gebrekkig Engels als ikzelf :p. Dus voordat ik begreep wat ze bedoelden, waren ze al weer verder. Ik heb daar mee mogen kijken/helpen hoe een hoofdwond van een jongetje gehecht werd. Op hygiëne probeerden ze goed te letten, maar dit mislukte vaak. Onder het hechten ging ook nog eens de telefoon van de verpleegkundige af, dus ik moest die aan zijn oor houden en dan kon hij even gezellig bellen. Het is trouwens normaal dat iedereen met een telefoon op zak loopt en gewoon opneemt tijdens elke bezigheid. Dus Boogaard 3 en John jullie moeten me straks weer even wat afleren ;):p. Verder heb ik die dag niet veel schokkends gezien. Wat me wel erg aangreep was dat er een man lag met vooral psychische problemen, die als een vuile hond behandeld werd. Later op de morgen zag ik dat zijn bed ineens leeg was. Toen ik vroeg waar hij was gebleven, kreeg ik een kort antwoord dat hij gewoon weg was. Onder mijn werk werd ik gestoord, omdat we halsoverkop moesten beslissen of we naar een andere kamer wilden gaan, want er waren nieuwe Nederlandse verpleegkundigen aangekomen (niemand van de aanwezigen wist hiervan!!) en zij zouden dan in onze kamer komen. Toen maar even heel snel de boel verhuist naar de andere kamer, wat we eindelijk definitief onze kamer kunnen noemen en wat we nou ook gezelliger hebben aangekleed. We hebben ieder zo ons eigen persoonlijk hoekje gemaakt.
Op woensdag ging ik naar de ‘Maternity Ward’. Daar liggen zwangere vrouwen (met problemen) en vrouwen die al bevallen zijn. Het kind slaapt bij moeder in bed. Er lagen drie moeders die een tweeling hebben gekregen. Het werk was heel leuk (wegen van de kinderen en de conditie van de moeders bijhouden die net van een operatie aan het herstellen waren). Er lagen twee zwangere meisjes die (bijna zeker) jonger als mij waren. Van één meisje heb ik de leeftijd gevraagd, maar ze wist zelf niet hoe oud ze was. Het team was echt super! Ze legden goed uit wat ze allemaal deden en waren erg aardig.
Op donderdag heb ik in het dorp meegelopen op een soort consultatiebureau. Het was er echt super druk. Volgens mij heb ik in één morgen meer als honderd mensen voorbij zien komen. Maar wel leuk. De kinderen werden daar gewogen, gevaccineerd en er kon bijvoeding gekocht worden. De verpleegkundigen vroegen hoe het ging met het kind en dat was het.
Vrijdag heb ik op de vrouwenafdeling gelopen. De mensen waren er leuk, maar er was na 10 uur amper wat te doen… dus de volgende keer neem ik luciferstokjes mee om wakker te blijven…
Vrijdag avond hadden we een feestje van 2 Amerikanen in een of ander café. Het was er erg gezellig en ze hadden er erg lekker bier ;).

Het wassen van mijn kleren hier gaat in een teil met (koud) water en wat wasmiddel. Buiten dat ik erg aan luxe gewend ben (hè mam!), vind ik het wassen niet vervelend. Het douchen gaat heel verschillend. Als je geluk hebt, doet een van de drie douches het (wel alleen maar koud water, maar met dit temperatuurtje is dat heerlijk). Als je pech hebt kan je een emmer water vullen bij het kraantje onder de douche en dat over je heen plenzen (ook niet slecht hoor!).
De toiletten zijn naar mijn zin goed genoeg (ze doen het:p), ik denk er alleen vaak te laat aan dat het papier in het prullenmandje erlangs moet en niet mee doorgespoeld mag worden. Maar als het water een keer omhoog komt, zal ik dit wel niet meer vergeten ;).
Het eten gaat tot nog toe goed: in het begin wat voorzichtig aan gedaan met wat brood en pizza’s in een betrouwbaar restaurant. Maandag hebben we Nasi gegeten, dinsdag overheerlijke pannenkoeken gebakken en woensdag hebben we Spaghetti gegeten…Mmmmm….
Ik heb woensdag hele vieze chocola ontdekt, maar ik weet wel waar ze lekkere koekjes hebben… hahaha. (Daar ga ik dadelijk nog even een voorraad van inslaan!!!!)
Ik heb een Ghanese sim-kaart gekocht, dus als jullie me missen dan bel maar een keertje :p. Het nummer is: 00233-245926146. Ook heb ik een adres waar ik post op kan ontvangen. Dit is:

Holy Family Hospital
Ellen Verbugt
P.O. Box 21
Berekum, Ghana
West-Africa

Het is belangrijk dat het adres in deze volgorde opgeschreven wordt. Anders komt de post misschien niet aan…

Ik heb er ook wat nieuwe foto’s opgezet, dus geniet ervan:p.

Ik ga er weer vandoor.

Tot schrijvens!

Groetjes Ellen