Contract?

Dag allemaal,

Sjit zeg, wat vliegt de tijd weer voorbij. Gisteren al weer afscheid genomen van twee andere co-assistenten. Iedereen komt en gaat hier… En wij dan??? Haha, nee grapje. Zo denk ik er echt niet over want ik heb het hier nog steeds super naar mijn zin. Ik heb er al weer twee superweken op zitten (met twee super weekenden!!!).

Eens kijken of ik nog even terug kan halen wat ik allemaal gedaan heb…

Mijn tweede week op de kinderafdeling, verliep al heel wat rustiger dan de eerste week. Er waren wat minder kritieke gevalletjes, waardoor ik me dus meer op de rest van het werk heb kunnen richten (opnames, ziektebeelden en de rustmomenten tijdens een dienst :p). Ook had ik tussendoor wat meer tijd om te kijken of ik met een kindje kon spelen. En dan loop je daar over de afdeling en dan zie je daar zo’n klein, schattig, mollig jongetje zitten die je met zo’n grote ogen aankijkt. Toen ik langzaam dichterbij kwam, begon hij zo heel zacht te giechelen (is weer een wat anders dan dat huilen als een Obruni te dicht bij komt :p). Jammer genoeg (maar ook gelukkig) is hij nou ontslagen.

Op donderdag ging het jammer genoeg toch nog een keer mis. Een jongen van 14 die al meer als een maand op de afdeling lag, waarvan ze wisten dat hij het niet zou gaan redden, overleed toch nog plotseling. Tegelijkertijd werd er ook een baby van 10 maanden gereanimeerd. Na de reanimatie lag de baby daar aan het zuurstof (helemaal alleen, de moeder was nergens te bekennen). Toen ben ik maar bij hem gaan zitten en heb liedjes voor hem gezongen (in het Nederlands, want de Engelse versie moet ik nog uit mijn hoofd gaan leren, hè Lieke ;)). Na ongeveer een half uurtje kwam de moeder eraan en heb ik haar met hem alleen gelaten. De moeder zag er zo moe en droevig uit en ik vond het echt heel vervelend dat ik niet met haar kon praten. Toen ik maandagochtend op de afdeling kwam, zei de verpleegkundige dat mijn patiënt het goed deed (en dat terwijl ze hier niet aan verdeling van de patiënten doen). Maar het deed me toch goed om te horen dat het nooit verkeerd is om hoop te houden en dat zelfs het kleinste beetje zorg wat je tot je beschikking hebt kan helpen. Nu, anderhalve week later, is het jongetje er al weer een beetje beter aan. Ook de moeder is al wat vaker vrolijker.

Op vrijdag heb ik mijn jurk opgehaald die ik door de kleermaker had laten maken. Hij is erg mooi geworden. Foto’s volgen (misschien) nog.

Het weekend hebben we gesurvivald in de echte rimboe (zie foto’s). Het was warm en een beetje langer dan we hadden verwacht, maar achteraf was ik erg blij met een beetje lichaamsbeweging ;). Dat betekende wel dat we ’s avonds helemaal bekaf waren en de biertjes kwamen toen wat harder aan. Maar van de andere kant levert het ook weer wat leuke foto’s (en filmpje), herinneringen en nieuwe plannen op ;).

De tweede week was het erg rustig tijdens mijn diensten (de meeste opnames kwamen ‘s middags pas). Ook sliepen de meeste patiënten elke keer als ik een rondje ging lopen om te kijken of ik nog iets kon doen. Op dinsdag was een van de dokters (er staan er op dit moment 5 op onze afdeling) met het hoofd van de afdeling over mij aan het praten in het Twi. Ik dacht meteen: ‘Sjit wat heb ik nou weer fout gedaan :p.’ Toen vroeg de dokter of ik het wel naar mijn zin had op de afdeling en of ik kinderverpleegkundige wilde worden. Ik vertelde dat ik het erg leuk vind daar, maar dat het me erg moeilijk lijkt om een kinderverpleegkundige te zijn. Hij keek echt heel neutraal en ik dacht dat hij misschien niet geloofde dat ik het echt naar mijn zin heb. Toen vroeg hij ineens: ‘Zou je niet willen blijven? Je doet het goed hier.’ Toen stond ik hem echt sprakeloos aan te kijken. ‘Geef het contract maar, ik teken wel’, zei ik. Hahaha, nee grapje, ik zei dat dat niet ging omdat ze me in Nederland niet kunnen missen ;). Toch? Want als dat anders is dan hoor ik het graag, dan blijf ik gewoon hier. Haha…

Op vrijdag kwam Sanne bij mij op de afdeling om ballonnen uit te delen die ze in haar pakketje had gekregen van haar moeder. Nou, de moeders waren er erg blij mee!!! Ze kwamen elke keer terug voor een nieuwe. Obruni, Obruni balloon! Picture!!!! Daarna zijn we naar huis gegaan om ons om te kleden en klaar te maken voor twee dagen Kumasi. Daar hebben we lekker geshopt (sinterklaas inkopen, souvenirtjes, stofjes). In ieder geval veel geld uit gegeven en lekker gegeten.

Vanmorgen heb ik lekker uitgeslapen tot half 9 :p. En daarna heb ik een lekkere rustige zondag gehouden.

Verder is het weer hier nog steeds heerlijk en de rest gaat ook allemaal lekker.

Volgens mij was dat wel een beetje wat ik de laatste twee weken uit heb gespookt.

Tot de volgende keer.

Groetjes Ellen