Sow, al een maand voorbij!

Daag minse minse,

Goh dat is al een hele tijd geleden, dat ik iets heb geschreven (veel beloftes gedaan over de foto’s en dan staan er er nog maar een paar op:p).

Nou bij deze een verslagje over de laatste twee weken…

Maandag 3 september begon ik aan mijn tweede introductieweek in het ziekenhuis. Ook deze week vond ik heel wisselend. De ene dag was leuk en had ik ook genoeg te doen/zien. De andere dag was de afdeling niks aan of het personeel zo stug als maar wat. Ik vond de kinderafdeling erg leuk (ik heb er dus voor gekozen om hier de tweede periode van mijn stage te gaan vervullen).

Op vrijdag stond ik samen met Jaap (een andere verpleegkunde student uit Utrecht) op het Public Health Centre. Het was die dag de dag voor de baby’s. Er kwamen tig moeders met hun kinderen die gewoon de hele morgen bezig waren om hun kinderen van hot naar her te brengen, om ze te laten onderzoeken (terwijl ze dat in Nederland in 15 minuten doen). Op een gegeven moment stonden Jaap en ik samen met het hoofd van PHC baby’s te onderzoeken op mogelijke afwijkingen. Na drie baby’s zei het hoofd: ‘Ik moet even weg, kunnen jullie het even overnemen?’…. ‘Uh, ja tuurlijk dat lukt wel.’ De volgende tien baby’s hebben we dus zelf onderzocht. En volgens mij hebben we er voor de zekerheid bij elke baby nog even iemand bij geroepen, omdat we allemaal twijfelgevalletjes kregen. Maar ja in ieder geval hebben we de hele morgen wat te doen gehad (wat best wel een uitzondering is hier :p).

Dat weekend zijn twee vriendinnetjes van Anna (die in een andere plaats in Ghana stagelopen) naar ons toe gekomen. Vrijdag zijn we naar een feestje geweest. Zaterdag hebben we lekker gerelext in het Eusbett hotel. Daarna zijn we naar het Monkey-sanctuary geweest, waar we heerlijke pasta met tonijnsaus hebben gegeten. Toen we ’s zondagsmorgens wakker werden regende het alsof het de hele maand niet geregend had. Daardoor moesten we wachten op onze rondleiding naar de aapjes. Een Ghanees en een duitser (die die ochtend extra vroeg aan waren gekomen om met de rondleiding mee te kunnen) waren inmiddels al weer met de taxi terug gegaan. Na een paar uur kwamen zij weer terug met een taxi die van boven tot onder en van binnen tot buiten onder de modder zat: ze hadden nog geen kilometer verderop vastgezeten in het bemodderde zandpad. En kwamen extra terug om ons te komen halen, omdat het anders te laat werd. Het was inmiddels al weer droog en dus zijn we nog even het bos ingegaan om nog wat aapjes te spotten, maar dit viel een beetje tegen. In tussentijd had de taxi-chauffeur zijn auto helemaal schoongemaakt en toen we terugkwamen hebben we ons met zijn zessen in zijn auto gepropt en begonnen we vol spanning aan de nog-steeds-een-beetje-modderige-maar-niet-zo-erg-meer-terugweg.
’s Avonds hebben Anna en ik nog met Jaap en Eelco in het Eusbett gegeten. Daarna zijn we lekker naar huis gegaan en kon ik terugkijken op een geslaagd weekend.

’s Maandags ben ik begonnen op Maternity (soort gynaecologische afdeling) en daar reageerden ze al meteen opgewekt: ’Oh, you’re back :D:D!’ Dus dat begon al goed. Die morgen begonnen er ook nog 6 Ghanese verpleegkunde studenten op de afdeling. Het was dus een drukte van jewelste en ik merkte al meteen dat ik een streepje voor had bij het hoofd, want ik hoefde niks te doen als ik er niet zelf mee kwam ‘want dat zouden de anderen wel doen’. Ook kregen de studenten een flinke uitbrander, omdat ze niet serieus genoeg naar de patiënten waren, terwijl er op mijn fouten niet gereageerd werd. Dit vond ik best wel lastig.
Op mijn tweede dag vertelde het hoofd van de afdeling dat een arts uit Accra (de hoofdstad van Ghana) was gekomen om wat operaties uit te voeren. Ik heb dus meteen even geïnformeerd of ik mocht kijken. Och ja, waarom ook niet, het lijkt daar op de operatiekamer toch net een inloopspreekuur: de deur naar de gang blijft soms openstaan, telefoontjes worden gewoon beantwoord, de operatieruimten staan in open verbinding met elkaar (nog niet eens klapdeuren). De eerste bevalling was niet veel bijzonders en omdat ik de vorige keer had gezien hoe de baby verzorgd werd in de eerste paar minuten, bleef ik nu kijken naar het hechten (gaap :p). De tweede bevalling was van een stuitligging (ik weet niet of ze dit van tevoren al wisten). De baby wilde er niet graag uit en werd uiteindelijk aan zijn benen eruit getrokken (nadat een armpje vele malen terug de baarmoeder in werd geduwd, omdat die er steeds uitfloepte). Zelfs de arts had het volgens mij behoorlijk warm gekregen, want hij zuchtte van opluchting toen de baby eruit was. De baby werd toen naar een bedje gebracht (na eerst door de andere operatiekamer te moeten lopen, waar de vorige patiënt nog gehecht werd) en daar aan het huilen gemaakt door een aantal keren flink op zijn buik te duwen.

Het weekend van 15 en 16 september zijn we met zijn 8en naar een groot meer geweest en daar lekker kunnen relexen en bij kunnen komen van weer een indrukwekkende week. Moe maar voldaan kwamen we zondagavond terug in Berekum en konden we weer aan een nieuwe week beginnen (die overigens super snel weer voorbij was!).

Het weer hier wordt steeds beter (= droger en warmer)! Gisteravond (21 sept) was ik 10 minuten binnen en ik keek naar buiten en dacht: ‘Vannacht zal het wel even gaan regenen en misschien gaan onweren.’ Nou ik had het nog niet gedacht, of het kwam al met bakken uit de hemel. Dat ga ik dus nooit meer denken ;):p. Daarna lekker een filmpje gekeken op de laptop. Heerlijk zo’n thuisbioscoop!

Nou ga ik nog even lekker boodschappen doen en ff genieten van deze vakantie. Vakantie????? Och ja sjit ben op stage :p.

De groetjes aan iedereen daaro en tot schrijvens.

Kus Ellen

Oh trouwens, er staan weer nieuwe foto’s op. Ik heb er niet bij gezet wat het allemaal is, maar die toelichting zal ik wel geven als ik weer thuis ben… Het is namelijk erg veel werk om dat er allemaal bij te gaan zetten (aangezien ik het hier zoooo mega druk heb, kan ik daar echt geen gaatje meer voor vinden:p).