Medische ervaring rijker
Door: Ellen
Blijf op de hoogte en volg Ellen
23 November 2016 | Tanzania, Karatu
Jambo!!
Inmiddels hebben we Zanzibar weer verlaten. Mijn god, wat was dat mooi! Het was een hele tour om er te komen. We moesten namelijk eerst met de boot en de bus naar de haven waar de Ferry zou vertrekken. Die eerste boot was een veerboot waar we met minstens 200 personen + voertuigen op zaten. Daarna door kleine hokjes proppen om bij de bus te komen. Die bus zag er echter erg westers uit. Zo'n extra lange bus, met een draaischijf in het midden en hij gaf aan welke halte er aan kwam. Niet echt T.I.A. dus. Maar ja, toen kwamen we in de Fery Terminal aan en kregen we te horen dat onze kaartjes maar door 1 persoon geprint kunnen worden en die was er nog niet i.v.m. een noodgeval (omdat we buitenlands zijn en meer moeten betalen, want in principe heel logisch is, maar waarom kan in godsnaam maar 1 persoon die taak uitvoeren?? T.I.A. :D). Nog ruim op tijd hebben we de ferry gehaald, want hij vertrok een uur later dan wij gerekend hadden ;).
In Zanzibar aangekomen hebben we meteen een City and Spicetour gedaan, want Zanzibar staat bekend om zijn kruiden- en specerijenplantages. Er wordt een klein deel geëxporteerd, maar de overheid heeft bepaald dat het grootste deel aan toeristen verkocht moet worden (daar hebben we natuurlijk aan meegeholpen ;)). De tourguide noemde zichzelf Ali G (van Ali G in da House maar dan zonder mankini ;)). Die man was hilarisch! Elke zin eindigde hij met een Australisch of Engels accent of gezegde. Meestal zei hij het met een stalen gezicht, maar regelmatig moest hij om zijn eigen grappen lachen. Omdat we regelmatig in een deuk lagen, waren we erg langzaam en zijn we een uur uitgelopen. Chris belde zelfs al waar we bleven. Maar we hebben alles kunnen proeven, ruiken, voelen en zien en dat was echt bijzonder. Ik heb dus nooit geweten dat kaneel in de stam van een boom zit en niet als stokjes aan de boom groeit :p. Daarna hebben we nog snel snel door Stone Town gerend, omdat we dus zo uitgelopen waren, maar we moesten en zouden alles zien, vond Ali G.
De volgende dag zou ik met wat dames souvenirs gaan shoppen. Echter Bert, een van de Nederlanders, was 's avonds op de foodmarket gekrabt door een kat. 's Ochtends hebben we dus een dokter opgezocht om te overlegen over de Rabiës spuit. Gelukkig wilde Bert mij mee hebben, zodat ik hem niet heb hoeven te chanteren of om te kopen :D, want dat vinden we natuurlijk wel interessant. De dokter vond het niet nodig met een krabje, maar stond er wel open voor om de vaccinaties op te starten. We hebben nog even moeten onderhandelen over het schema (er zijn twee vaccinatieschema's die in onze medicijnbijbel staan, dus hebben we het schema gekozen wat het gunstigste bij ons reisschema past, omdat het moeilijk is iets koel en hygiënish te bewaren hier).
De dokter zou om 9.00 open zijn en dus stonden wij uiteraard om 9.00 klokslag voor de deur en ze waren weliswaar al open!! We zaten dus heel enthousiast binnen, met de gedachte dat het dus niet zo lang zou duren...T.I.A.: de dokter en de assistent kwamen pas na zo'n 45 minuten, dus toen ging pas alles rollen. Hihi...
's Zaterdags zijn we doorgereden naar het noorden van het eiland voor 2 nachten. We hebben daar in een heerlijk resort geslapen, aan het strand. Wit strand, kraakheldere blauwe zee, blauwe lucht.... wat wil een mens nog meer? 's Avonds zijn we met z'n bijna allen meegeweest op een sunset cruise (oftewel booze cruise, omdat alle drank inclusief is;)). Na een aantal Konyagi's (Tanzaniaanse gin), kwam de boel wat los en genoten we van de live Afrikaanse muziek, dans en goed gezelschap.
Bert moest van zijn zorgverzekering wel nog de (erg dure en moeilijk verkrijgbare) immunoglobuline injectie halen, om zeker goed beschermd te zijn tegen Rabiës. Ook dit ging uiteraard niet zonder slag of stoot. Toen we weer op het vaste land in Dar Es Salaam aankwamen, hebben we een taxi genomen naar het Aga Kahn Ziekenhuis, want daar zouden ze het hebben, volgens de verzekering. Nou... daar aangekomen werd ons meteen verteld dat ze de spuit daar niet hadden en we maar naar een privekliniek moesten gaan. Dit meteen doorgebeld naar Nederland en 2,5 uur later kregen we eindelijk het bericht dat we inderdaad naar een andre kliniek moesten gaan. Daar heeft het ook weer 1,5 geduurd, omdat de dokter eerst moest komen en er duk overlegd moest worden, omdat het zo'n dure spuiten zijn dat ze dubbel gecheckt willen hebben of het wel nodig is. Van Dar Es Salaam zijn we door naar het noorden gereden, om in de buurt te komen van Serengeti National Park. We zijn ondertussen nog gestopt bij een Masai Village, een van de grootste tribes van Tanzania en Kenia. We werden daar verwelkomd met dans en zang (uiteraard moesten we mee doen :D).
We zijn nu aangekomen aan de voet van de Ngorongorokrarer. Deze gaan we morgenvroeg bezoeken, dus het wordt weer om 4.30 uur opstaan. Mijn laatste berichtje zal waarschijnlijk vanuit Nederland komen, want zondag vliegen we weer terug. Jullie zijn dan van harte welkom om de foto's te komen bekijken.
Tot snel!
Inmiddels hebben we Zanzibar weer verlaten. Mijn god, wat was dat mooi! Het was een hele tour om er te komen. We moesten namelijk eerst met de boot en de bus naar de haven waar de Ferry zou vertrekken. Die eerste boot was een veerboot waar we met minstens 200 personen + voertuigen op zaten. Daarna door kleine hokjes proppen om bij de bus te komen. Die bus zag er echter erg westers uit. Zo'n extra lange bus, met een draaischijf in het midden en hij gaf aan welke halte er aan kwam. Niet echt T.I.A. dus. Maar ja, toen kwamen we in de Fery Terminal aan en kregen we te horen dat onze kaartjes maar door 1 persoon geprint kunnen worden en die was er nog niet i.v.m. een noodgeval (omdat we buitenlands zijn en meer moeten betalen, want in principe heel logisch is, maar waarom kan in godsnaam maar 1 persoon die taak uitvoeren?? T.I.A. :D). Nog ruim op tijd hebben we de ferry gehaald, want hij vertrok een uur later dan wij gerekend hadden ;).
In Zanzibar aangekomen hebben we meteen een City and Spicetour gedaan, want Zanzibar staat bekend om zijn kruiden- en specerijenplantages. Er wordt een klein deel geëxporteerd, maar de overheid heeft bepaald dat het grootste deel aan toeristen verkocht moet worden (daar hebben we natuurlijk aan meegeholpen ;)). De tourguide noemde zichzelf Ali G (van Ali G in da House maar dan zonder mankini ;)). Die man was hilarisch! Elke zin eindigde hij met een Australisch of Engels accent of gezegde. Meestal zei hij het met een stalen gezicht, maar regelmatig moest hij om zijn eigen grappen lachen. Omdat we regelmatig in een deuk lagen, waren we erg langzaam en zijn we een uur uitgelopen. Chris belde zelfs al waar we bleven. Maar we hebben alles kunnen proeven, ruiken, voelen en zien en dat was echt bijzonder. Ik heb dus nooit geweten dat kaneel in de stam van een boom zit en niet als stokjes aan de boom groeit :p. Daarna hebben we nog snel snel door Stone Town gerend, omdat we dus zo uitgelopen waren, maar we moesten en zouden alles zien, vond Ali G.
De volgende dag zou ik met wat dames souvenirs gaan shoppen. Echter Bert, een van de Nederlanders, was 's avonds op de foodmarket gekrabt door een kat. 's Ochtends hebben we dus een dokter opgezocht om te overlegen over de Rabiës spuit. Gelukkig wilde Bert mij mee hebben, zodat ik hem niet heb hoeven te chanteren of om te kopen :D, want dat vinden we natuurlijk wel interessant. De dokter vond het niet nodig met een krabje, maar stond er wel open voor om de vaccinaties op te starten. We hebben nog even moeten onderhandelen over het schema (er zijn twee vaccinatieschema's die in onze medicijnbijbel staan, dus hebben we het schema gekozen wat het gunstigste bij ons reisschema past, omdat het moeilijk is iets koel en hygiënish te bewaren hier).
De dokter zou om 9.00 open zijn en dus stonden wij uiteraard om 9.00 klokslag voor de deur en ze waren weliswaar al open!! We zaten dus heel enthousiast binnen, met de gedachte dat het dus niet zo lang zou duren...T.I.A.: de dokter en de assistent kwamen pas na zo'n 45 minuten, dus toen ging pas alles rollen. Hihi...
's Zaterdags zijn we doorgereden naar het noorden van het eiland voor 2 nachten. We hebben daar in een heerlijk resort geslapen, aan het strand. Wit strand, kraakheldere blauwe zee, blauwe lucht.... wat wil een mens nog meer? 's Avonds zijn we met z'n bijna allen meegeweest op een sunset cruise (oftewel booze cruise, omdat alle drank inclusief is;)). Na een aantal Konyagi's (Tanzaniaanse gin), kwam de boel wat los en genoten we van de live Afrikaanse muziek, dans en goed gezelschap.
Bert moest van zijn zorgverzekering wel nog de (erg dure en moeilijk verkrijgbare) immunoglobuline injectie halen, om zeker goed beschermd te zijn tegen Rabiës. Ook dit ging uiteraard niet zonder slag of stoot. Toen we weer op het vaste land in Dar Es Salaam aankwamen, hebben we een taxi genomen naar het Aga Kahn Ziekenhuis, want daar zouden ze het hebben, volgens de verzekering. Nou... daar aangekomen werd ons meteen verteld dat ze de spuit daar niet hadden en we maar naar een privekliniek moesten gaan. Dit meteen doorgebeld naar Nederland en 2,5 uur later kregen we eindelijk het bericht dat we inderdaad naar een andre kliniek moesten gaan. Daar heeft het ook weer 1,5 geduurd, omdat de dokter eerst moest komen en er duk overlegd moest worden, omdat het zo'n dure spuiten zijn dat ze dubbel gecheckt willen hebben of het wel nodig is. Van Dar Es Salaam zijn we door naar het noorden gereden, om in de buurt te komen van Serengeti National Park. We zijn ondertussen nog gestopt bij een Masai Village, een van de grootste tribes van Tanzania en Kenia. We werden daar verwelkomd met dans en zang (uiteraard moesten we mee doen :D).
We zijn nu aangekomen aan de voet van de Ngorongorokrarer. Deze gaan we morgenvroeg bezoeken, dus het wordt weer om 4.30 uur opstaan. Mijn laatste berichtje zal waarschijnlijk vanuit Nederland komen, want zondag vliegen we weer terug. Jullie zijn dan van harte welkom om de foto's te komen bekijken.
Tot snel!
-
23 November 2016 - 19:36
Tante Nel:
Ha Ellen wat kun jij toch mooi schrijven en vertellen,maar die kaneelstokjes daar schoot ik nog van in de lach.
Maar ja jij weet al zoveel dus dit missertje kun je wel hebben. groetjes en fijne terug reis naar huis.
tante Nel -
23 November 2016 - 23:39
Moniek:
Spreak t in eine kier good oet: Ngorongorokrarer..
Fijne reis truuk!! -
24 November 2016 - 12:17
Mam :
Wea r un scho'en verhaal, mer ig bin nauw wel beneind noar dig en de rest van dien verhalen tot zonnig -
24 November 2016 - 12:46
Josselijn:
Ha Ellen wat een verhalen! Heb je het medische gedeelte ook in het ECD gezet? Hihi..... doe lekker rustig aan. Tot later Josselijn -
24 November 2016 - 18:21
Lucia:
Ha Ellen, bedankt voor je bijzondere verhalen!!
Een goede terugreis!! -
27 November 2016 - 10:12
Familie Crienen:
Genieten, ....echt genieten die verhalen van jou!! Wat een prachtige reis weer! -
28 November 2016 - 09:22
Ine Lingg-Vossen:
Hoi Ellen,
leuk om je te volgen.
Rustig landen als je weer thuis bent.
Liefs Ien
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
