Hakuna Matata

Hoi hoi,

Daar ben ik weer. Ja moeders, je weet het... ik heb soms best goede ideeën. Je hoeft ze alleen maar te volgen. :D Fieke: haha, niet rijk klopt, dat andere is zo slecht nog niet. Wat wel een voordeel is, is dat ze pas heel laat rimpels krijgen, dus blijft alles langer strak (tenminste wat voor mij zichtbaar is nu ;)).

In South Luangwa hebben we in de ochtend nog een game drive gedaan (in 4WD op zoek naar wild). Daar hebben we de dieren van heel dichtbij gezien. We zijn een keer uit de truck gegaan om de nijlpaarden en krokodillen dichterbij te kunnen zien. Je bent uiteraard wel een beetje op je hoede, want er leven toch heel wat roofdieren in het park. Toen we bijna klaar waren, hoorden we ineens een olifant op ons af stormen (ze waren al een beetje geirriteerd toen we er net van te voren erg dicht langs reden en de kudde wat uit elkaar dreef). Iedereen vloog de truck in en op dat moment kalmeerde hij en liep hij weg. Er zijn veel jonge dieren op dit momet dus alles is wat meer op zijn hoede en beschermt meer. Maar mooi dat het wild steeds dichterbij komt...

Daarna hebben we nog wat lange reisdagen gehad, met weinig bijzondere activiteiten. We zijn inmiddels in Malawi bij het Malawimeer aangekomen. Zo'n 15 km voor de campsite begon de truck te haperen. Olie sputterde uit de motor. Steve, de chauffeur, wist meteen wat er aan de hand was en dat het slecht nieuws was. We zijn die laatste paar km naar de campsite gesputterd en zijn daar (volgens planning) 2 nachten gebleven. De crew had van het hoofdkantoor de opdracht gekregen om uit te zoeken waar het probleem lag, zodat ze onderdelen kunnen sturen of moeten beslissen om een andere truck te laten komen vanuit Nairobi. Ondanks dat ze toch al wisten wat het probleem was, hebben ze dit maar gedaan. Hele motor uit elkaar gehaald en het klopte... een paar ringen van de zuigers of zo iets (sorry voor mijn lekentaal ;)) waren gescheurd. Hier moesten dus onderdelen voor opgehaald worden en de vraag is of dit te krijgen is en of de truck dan te maken is. Dit wordt wel geprobeerd, maar ondertussen is er al een truck op weg naar ons vanuit Nairobi (die 2000 km non-stop door gaat rijden). Het gevolg daarvan was dat we wel door moesten naar het volgende plaatsje. Hoe? Met 18 personen in een minivan, inclusief 15 grote rugzakken, 15 dagrugzakken, 10 tenten, 10 paar tentstokken, 15 slaapmatrassen, 15 opklapstoelen, kookgerei, 2 koelboxen, wandelschoenen, slaapzakken, souvenirs, eten, drinken, en al de andere zooi die we in de laatste paar weken verzameld hebben, want misschien zien we onze oude truck niet meer terug. Het aanblik? Komisch. Comfort? Nog niet eens zo slecht (minder ruimte, maar betere vering, dus kies maar wat fijner is:D). Het totaalbeeld? T.I.A. This Is Africa. 1a Die zin horen we de laatste paar dagen regelmatig terugkomen en eindelijk krijgen we het echte Afrika te zien zoals ik dat van Ghana gewend was. Trotro, ondoordachte acties (de matrassen en tenten waren op het dak gebonden met2 1 touwtje per stapel. Dus de eerste paar km zijn we elke 5 minuten moeten stoppen, omdat er weer wat van het dak af vloog). Bij het eerstvolgende tankstation werd er nog een extra touwtje bevestigd (weliswaar net zo dun als het andere, maar het is er weer een extra...). Heerlijk, wat een wondere wereld en de volgende keer zalhet weergeprobeerd worden met 1touwtje, want T.I.A. :D Maakt niet uit, want dan blijft het speciaal en kan ik er van blijven genieten.

In Kande Beach (aan het Malawimeer) heb ik een villagetour gedaan. Daar hebben we rondgekeken in de huisjes, de markt, de school en 'het ziekenhuis'. Het ziekenhuis was alleen voor bevallingen (1 verloskamer met 3 bedden en een zaal met 8 bedden) en voor 'Out-patient care' dus voor algemene en veel voorkomende ziektes en kwaaltjes zoals, HIV, Malaria, TBC, andere infecties, ondervoeding, voorlichting, wondzorg (maar verbandmiddelen hadden ze niet, die moesten nog een keer besteld worden). Het dichtsbijzijnde echte ziekenhuis is 85 km verderop.
De kinderen die tijdens de tour met ons meeliepen, hebben nog wat liedjes voor ons gezongen. Malawi is een van de armste landen van Afrika en ook hier bleven de mensen aanhouden met verkopen van spullen en de kinderen vroegen rechtstreeks en dwingerig naar geld en spullen.

We zijn op een T.I.A.-manier ook weer vertrokken van het Malawimeer. We hadden dus weer een busje gehuurd om ons naar de grens van Tanzania te brengen, want daar zou de nieuwe truck wachten op ons. Hoe? Weer met 18 personen, inclusief 15 grote rugzakken, 15 dagrugzakken, 10 tenten, 10 paar tentstokken, 15 slaapmatrassen, 15 opklapstoelen, kookgerei, 2 koelboxen, wandelschoenen, slaapzakken, souvenirs, eten, drinken, en al de andere zooi die we in de laatste paar weken verzameld hebben. :D. Huppa en gaan met die banaan.... nee dus. Het busje startte niet... en de chauffeur had geen idee hoe hij hem moest starten als hij geduwd werd... elke keer remde hij weer af. Uiteindelijk na een half uur (en 1 keer af te laten slaan) bleef hij aan de praat. Onderweg een hoop Swahili op en neer geroep van de chauffeur naar Chris en Malinga, want de chauffeur zei dat hij nog iemand op moest pikken die ook naar de grens moest. Dus de chauffeur wilde met 19 personen inclusief 15 grote rugzakken, 15 dagrugzakken, 10 tenten, 10 paar tentstokken, 15 slaapmatrassen, 15 opklapstoelen, kookgerei, 2 koelboxen, wandelschoenen, slaapzakken, souvenirs, eten, drinken, en al de andere zooi die we in de laatste paar weken verzameld hebben EN de zooi die die vriend nog bij zich had, gaan rijden. Oh nee, dat ging er echt niet van komen. :D Zelfs Chris was nog verbaasd dat dit verzoek uberhaupt gedaan werd...

Uiteindelijk zagen we bij de grens de nieuwe truck. Wat heerlijk ineens... die rammelbak heeft zo veel ruimte dat al het gewiebel en gehobbel vergeven wordt :D. Maar ja, dit zou Afrika niet zijn, als deze truck helemaal soepeltjes liep...Na de eerste bocht hoorden we al een flink gekraak aan de linkerachterzijde. Het bleek dat eeen van de luchtdrukpompen/schokdempers (sorry, weer lekentaal) leeg was, waardoor de truck over de band schuurde als hij naar links leunde. Na een half uur toch maar gestopt om te concluderen dat de zekering kapot was en er geen middelen aanwezig waren om de luchtdruk handmatig te herstellen. Dus we moesten langzam doorrijden. Nou ligt het halve wegennetwerk van Tanzania plat i.v.m. werkzaamheden, dus moest er kilometers over onverharde weg met gaten van tig centimeter gereden worden om bij het eerstvolgende dorpje te komen. Toen we daar na zo'n uurtje aankwamen, bleek de hele band (zat er net nieuw op) helemaal kaal door alle stukken die eraf geschuurd waren. Die kon dus ook vervangen worden. Detail... de nieuwe band die ze bij zich hadden, was wel iets groter dan de vorige, maar ja T.I.A. We moeten roeien met de riemen die we hebben. Als die aan de ene kant wat groter uitvallen dan aan de andere kant, maar je komt er mee voorruit, dan is er geen probleem. :D

We hebben Malawi dus verlaten. Malawi was erg mooi, voornamelijk door het meer, maar ook door de bergen en het groenere landschap.
We zijn nu in Tanzania, wat ook weer meteen anders is. Groen, bergen, echt Africa, maar wat gestructureerder in het landschap. Je ziet duidelijke afbakeningen van de boerderijen en agrarische velden. Verder hebben we nu ook pas voor het eerst mensen gehad die iets aan de truck verkopen. Mannen en vrouwen met die grote schalen op hun hoofd met fruit of drinken. Tanzania is ook het land van Hakuna Matata - no worries - geen zorgen. Het is geen verzinsel van Walt Disney, maar wordt gewoon echt gebruikt in Swahili :D.

We zijn nu in Dar es Salaam aangekomen, waar we morgen de boot pakken naar het eiland Zanzibar voor 3 nachten.

Ik laat jullie snel weer weten hoe het was daar.

Groetjes!